ویروس HPV و سرطانهای ناشی از ابتلا به آن قابل پیشگیری است. بیشترین اثر واکسن در صورتی است که قبل از تماس فرد با ویروس HPV تزریق شود. واکسیناسیون علیه HPV میتواند از ابتلای کودک به این ویروس و سرطانهای ناشی از آن در سنین بالاتر جلوگیری کند. تزریق این واکسن برای پسران و دختران 9 ساله و بیشتر توصیه میشود.
واکسیناسیون HPV به عنوان یکی از موثرترین راه‌های پیشگیری در برابر سرطانهای مرتبط با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) شناخته میشود. این واکسن در افراد جوان، به ویژه در گروه سنی 9 تا 15 سال، اهمیت بیشتری پیدا میکند. زیرا در این دوره از عمر، سیستم ایمنی هنوز در حال توسعه و تقویت است و پاسخ به واکسن‌ها بهتر و موثرتر خواهد بود.
سرطانهایی نظیر سرطان دهانه رحم و دیگر سرطانهای مرتبط با HPV بیشترین شیوع خود را در افرادی که به سویههای پرخطر HPV مبتلا میشوند، دارند. واکسیناسیون در این گروه سنی میتواند از بروز این بیماری‌ها جلوگیری کند و عواقب جدی برای سلامتی در آینده را کاهش دهد.
با توجه به اینکه HPV از طریق تماس جنسی منتقل میشود، واکسیناسیون در این رده سنی، پیشنهادی کاربردی و مفید برای جلوگیری از ابتلا به این ویروس در آینده است. علاوه بر این، واکسنهای HPV که اکنون در دسترس هستند، موجب شده‌اند تا امکان پیشگیری از بروز بیماریهای جدی مرتبط با HPV در جوانان بسیار بیشتر شود.
ویروس HPV و اهمیت پیشگیری از آن
پاپیلوما، DNA ویروس‌‌ها‌یی هستند که حدود 200 نوع مختلف از آنها شناخته شده است و فقط در گونه انسان عفونت‌‌زایی میکنند. این ویروس‌‌ها را می‌‌توان با توجه به گرایش آنها به بافت‌‌های مختلف، به دو گروه پوستی و مخاطی و با توجه به نوع بیماری‌‌زایی آنها، به دو دسته کم‌‌خطر و پرخطر طبقه‌‌بندی کرد.
بیشتر عفونتهای ناشی از HPV بدون توجه به پرخطر یا کم‌‌خطر بودن آنها، به‌‌صورت خود‌‌به‌‌خود با گذشت 12 ماه از ابتلا به آنها برطرف میشوند و به اقدام خاصی نیاز ندارند.
حدود ۳۰ گونه از این ویروس بر اندام‌های تناسلی ازجمله دهانه رحم، اندام تناسلی زنانه و مردانه، واژن، مقعد و سر و گردن تأثیر می‌گذارد. این ویروس از طریق تماس پوستی با فرد آلوده منتقل میشود.
پیشگیری از ابتلا به ویروس اچ‌پی‌وی (HPV) با واکسن پاپیلوگارد بسیار اهمیت دارد؛ زیرا برخی از سویههای HPV ممکن است منجر به بروز سرطانهای مختلف ازجمله سرطان دهانه رحم، اندام تناسلی زنانه و مردانه، واژن، مقعد و سر و گردن شوند.
تنها روش پیشگیری از ابتلا به ویروس HPV استفاده از واکسن علیه این ویروس است که تا حد زیادی بدن فرد را علیه سویه های پر خطر و برخی سویه های کم خطر ایجاد کننده زگیل تناسلی ایمن میکند ، استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی ممکن است تا حدی باعث کاهش نسبی خطر ابتلا به این ویروس شود اما با توجه به اینکه انتقال این ویروس از طریق پوست اتفاق می افتد، انتقال این ویروس علی رغم استفاده از کاندوم ممکن است اتفاق بیافتد.
انجام غربالگری برای تشخیص زودهنگام تغییرات پیش‌سرطانی و تقویت سیستم ایمنی از جمله اقداماتی است که در صورت ابتلا به HPV لازم است طبق نظر پزشک معالج انجام شوند.
واکسن HPV ایرانی روشی ایمن و مؤثر برای پیشگیری از ابتلا به عفونتهای HPV و سرطانهای مرتبط است که آن را به یک اقدام مهم بهداشت عمومی، به‌ویژه قبل ازسن شروع فعالیت جنسی، تبدیل میکند.
این اقدامات نهتنها از ابتلا به عفونت HPV جلوگیری میکنند، بلکه احتمال ابتلا به سرطان‌ها و زگیل‌های تناسلی (چهار ظرفیتی) مرتبط با HPV را نیز کاهش می‌دهند.
بااین‌حال، ابتلا به انواع خاصی از HPV ممکن است باعث بروز مشکلات جدی مانند بیماری های مرتبط با این ویروس از جمله سرطانهای دهانه رحم، اندام تناسلی زنانه و مردانه، واژن، مقعد و سر و گردن و همچنین زگیل تناسلی شود.
واکسنهای HPV در برابر انواعی از ویروس HPV که بیشتر باعث سرطان و زگیل تناسلی میشود، محافظت ایجاد میکند. این واکسن‌ها برای استفاده در افراد 9 تا 45 ساله تأیید شده‌اند و بهترین محافظت را در سنین قبل از شروع روابط جنسی و قرار گرفتن در معرض ویروس HPV ایجاد میکنند.
تقریباً 570.000 زن و 60.000 مرد هر سال در جهان به سرطانهای مرتبط با HPV مبتلا میشوند که باعث شده است این ویروس یکی از مهم‌ترین عوامل عفونی ابتلا به سرطان محسوب شود.
پیشگیری از HPV اهمیت بسیاری دارد؛ زیرا بیشتر افراد مبتلا به این ویروس علامتی ندارند یا علائم خیلی خفیفی دارند که باعث انتقال ویروس به افراد دیگر میشود.
بیشتر عفونتهای مرتبط با این ویروس به‌مرور زمان برطرف میشوند یا به اندازه‌ای ضعیف میشوند که بر بدن تأثیری نمی‌گذارند.
تزریق واکسن در بدن کودکان و نوجوانان پاسخ‌‌های ایمنی خوبی ایجاد میکند و سطوح آنتی‌‌بادی بیشتری را تولید میکند که محافظت قابل‌‌توجهی را نسبت به ابتلا به بیماریهای مرتبط با ویروس HPV در آینده ایجاد میکند.
مزایای واکسیناسیون HPV در کودکان
واکسیناسیون HPV در کودکان و نوجوانان، به عنوان یکی از استراتژی‌‌های پیشگیری موثر در برابر ابتلا به ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) شناخته میشود. واکسن پاپیلوگارد، به خصوص در گروه سنی 9 تا 15 ساله، تأثیر بسیاری در کاهش ابتلا به سرطانهای مرتبط با HPV دارند که به طور معمول در دوران بزرگسالی ظاهر میشوند.
پیشگیری از ابتلا به سرطانهای ناشی از HPV
سرطانهایی مانند سرطان دهانه رحم، اندام تناسلی زنانه و مردانه، واژن، مقعد و سر و گردن در اکثر موارد از سویههای پرخطر HPV مشتق می شوند. واکسیناسیون در این گروه سنی میتواند با ایجاد ایمنی در برابر این سویههای ویروس، جلوگیری از بروز این بیماری های خطرناک را ایجاد کند.
ایجاد ایمنی در دوره‌‌ای حساس از عمر
سیستم ایمنی در دوره کودکی و نوجوانی در حال رشد و تقویت است. واکسیناسیون در این دوره از عمر، به دلیل پاسخ بهتر و قوی‌‌تر سیستم ایمنی به واکسن، میتواند موثرتر باشد و ایمنی طولانی‌‌مدت در برابر HPV را فراهم کند.
کاهش احتمال انتقال ویروس به دیگران
با واکسیناسیون نسبت به سویههای پرخطرHPV، افراد مبتلا به این ویروس در دوران بزرگسالی کمتر به عنوان منبع انتقال ویروس به دیگران عمل می کنند. این امر به طور مستقیم به کاهش شیوع ویروس HPV و بیماریهای مرتبط با آن در جامعه کمک می کند.
به طور کلی، واکسیناسیون HPV در کودکان و نوجوانان نهتنها به بهبود سلامت آنها کمک می کند، بلکه از بروز بیماریهای جدی مرتبط با این ویروس جلوگیری میکند و میتواند به کاهش بار بیماریهای مرتبط با HPV در جامعه کمک زیادی کند.
یک کارخانه تولیدکننده واکسن برای دریافت مجوز ورود به بازار باید در ابتدا مطالعات سنجش سمیت در مرحله پیش‌‌بالینی، روی حیوانات آزمایشگاهی و مطالعات بالینی را برای ارزیابی ایمنی‌‌زایی نسبت به محصول مرجع و اثرات جانبی پس از مصرف واکسن روی داوطلبان سالم انجام دهد. سپس باید گزارش کامل نتایج این مطالعات را به سازمان غذا و دارو و وزارت بهداشت ارسال کند و در صورت تأیید نتایج مطالعات، مجوز ورود به بازار برای واکسن صادر میشود.
نحوه مصرف واکسن پاپیلوگارد در اطفال
شکل دارویی واکسن HPV یک سرنگ از پیش پر شده حاوی 0.5 میلی لیتر محلول تزریقی است.
در صورتی که واکسیناسیون علیه HPV در سنین کمتر از 15 سال آغاز شود، در دو دوز و به فاصله شش ماه توصیه میشود.
در صورتی که افراد 9 تا 15 ساله اولین دوز واکسن پاپیلوگارد را دریافت کنند، این واکسیناسیون در دو دوز انجام می‌گیرد. توصیه میشود که دوز دوم شش ماه پس از تزریق اولین دوز انجام شود. باید در نظر داشت که تزریق دوز دوم با فاصله‌ای کمتر از پنج ماه امکان پذیر نیست. همچنین تمامی دوزها بهتر است نهایتا در بازه‌ی 12 ماهه تزریق شوند